Maak kennis met Anatole, van Pereniah
Een goede lezer van deze nieuwsbrief en van onze interviews heeft het inmiddels begrepen: in Keizersberg houden heel wat geïnspireerde mensen kantoor die met bevlogenheid de wereld willen verbeteren. Anatole is een nieuwe loot aan deze tak – en we gebruiken uitdrukkelijk deze tuinterminologie want Anatole’s specialiteit ligt precies op dat terrein. Wie is Anatole? Wat doet hij en wat drijft hem? Lees het hier!
De bezieler van Pereniah
‘Ik ben Anatole, ik ben 30 jaar, ben geboren in Luik en woon nu met mijn vrouw en mijn pasgeboren zoontje Simeon in Kessel-Lo’, zo stelt Anatole zich voor. ‘Sedert een aantal maanden heb ik op Keizersberg een flexplek en kom ik hier, afhankelijk van mijn werkvolume en van wat ik als werk te doen heb, enkele dagen per week werken. Ik ben zelf perfect tweetalig; met mijn vrouw Marie spreek ik Nederlands, maar zij is zelf Duitstalig. Ons zoontje wordt bijgevolg polyglot opgevoed in het Nederlands, Frans en Duits.’
‘Ik ben de oprichter van Pereniah’, vervolgt Anatole, ‘en werk op zelfstandige basis als permacultuurdesigner. De naam Pereniah koos ik omdat je er het Franse pérenne in hoort, wat verwijst naar duurzaamheid, naar iets dat meerjarig is, zoals in une plante pérenne, een vaste plant die de winter overleeft. De h achteraan staat voor human – ik ben namelijk bezig met het ontwerpen van duurzame systemen die goed zijn voor de natuur én de mens.’
Permacultuurdesign
‘In mijn werk als permacultuurdesigner ontwerp ik duurzame systemen volgens de ethiek en de ontwerpprincipes van de permacultuur’, legt Anatole uit, ‘en dat specifiek voor de tuinen en woningen van particulieren. De doelstelling daarbij is die beide zodanig te ontwerpen en vormgeven dat mensen op een veerkrachtige manier zelfvoorzienend kunnen leven.’
‘Bij het woord permacultuur denken mensen al vlug aan ecologisch moestuinieren’, gaat Anatole verder. ‘Dat is er wel een onderdeel van, zoals een eetbare tuin, een voedselbos e.d. dat ook zijn, maar permacultuur is een veel omvattender begrip dat toepasbaar is op alle aspecten van de maatschappij. Permacultuur vind je in de landbouw, maar het wordt ook ingezet in bedrijven of bij het structureren en vormgeven van organisaties. Doorslaggevend zijn de ethiek en de ontwerpprincipes waarmee er gewerkt wordt. Kort gezegd kan je stellen dat permacultuur een tool is om de samenleving duurzamer te maken. Vanuit ethisch oogpunt betekent dat dat de zorg voor de aarde en de mens centraal staat. De aarde is een gesloten ecosysteem dat van nature circulair werkt. Als je onevenwicht in dat systeem brengt, komt het in een neerwaartse spiraal terecht. Werken vanuit de idee van permacultuur houdt in dat je bekijkt hoe je het impact op de mens en de aarde kan controleren en beperken zodat er terug een evenwicht kan ontstaan. Wanneer je iets ontwerpt, op welk terrein van de samenleving dat ook is, moet je dat dus doen op een duurzame wijze. Dat wil bijvoorbeeld zeggen dat je materiaal gebruikt dat zoveel mogelijk functies kan hebben, of dat je functies (denk aan bijvoorbeeld wateropslag) niet op één plek concentreert maar verdeelt over verschillende punten zodat als één plek uitvalt, je nog steeds beroep kunt doen op andere plekken voor dezelfde functie. Of – en dan focussen we eens op een totaal ander terrein – het betekent dat je een sociale organisatie zodanig vormgeeft dat er zoveel mogelijk menselijk welzijn gerealiseerd wordt. Het principe van agile en cocreatief werken speelt daarin een belangrijke rol: zonder hiërarchie werken, wendbaar, ieder vanuit zijn eigen juiste plek in de organisatie. Onderzoek en ervaring wijst uit dat bedrijven dan net het meest creatief en innovatief zijn’, weet Anatole.
Permacultuurdesign van woningen en tuinen
‘Ik specialiseer mij, zoals gezegd, in tuinen en woningen van particulieren’, gaat Anatole verder. ‘Mijn klanten zijn meestal wat ouder. Vaak zijn het betekeniszoekende mensen, die meer zelfvoorzienend willen leven. In eerste instantie ga ik met hen in gesprek om te horen en helpen uitklaren wat ze precies willen. Ik vraag daarbij echt door naar de bestaansreden van hun project. Omdat permacultuurontwerpen van lange adem zijn, is het immers van belang dat hun vraag voor een ontwerp authentiek is en niet zomaar een vluchtige bevlieging. Voedselbossen zijn bijvoorbeeld vandaag enorm in en hip. Vooraleer daaraan te beginnen moet je wel even uitklaren of je wel echt zo’n voedselbos wil’, legt Anatole uit.
‘Eens we zover zijn, help ik om hun droom naar zelfvoorzienend leven concreter te maken en begin ik te ontwerpen’, vervolgt hij. ‘Ik vertrek daarbij altijd vanuit het geheel: permacultuur is een systeemaanpak. Ik kijk dus eerst naar de totaliteit van de woning en de tuin, en kies dan die elementen uit die voor de klant passen en samen één geheel vormen. Concreet zou dat kunnen zijn: ik stel ingrepen voor op het vlak van energiebronnen en -gebruik, waterrecuperatie en -beheer, de materialen die we daarbij gaan gebruiken en ik maak een plan met betrekking tot bomen, struiken, heesters, … die de klant kan planten in functie van zijn behoeften. Samen moeten die één geheel vormen en moet er circulariteit zitten in het systeem. Dat betekent, om maar één klein voorbeeld te noemen, dat we samen kijken hoe het snoeimateriaal van de tuin op andere plekken of voor andere functies hergebruikt kan worden. Het is ook van belang zodanig te ontwerpen dat alles werkelijk inhaakt op de behoeften van de klant. Het heeft, bijvoorbeeld, geen zin klanten van 70 jaar die graag zelf confituur willen maken een boomgaard van hoogstamfruitbomen aan te praten. Die bomen groeien zo traag dat de klant te oud zal zijn om nog vruchten van zijn boom te kunnen plukken.’
‘De begeleiding die mijn klanten krijgen, gaat tot in het detail’, zo stelt Anatole nog. ‘Naast een ontwerptekening krijgen ze ook een beplantingsplan, met een oogst- en een onderhoudskalender. Vaak voeren mijn klanten het praktische werk zelf uit. Ook daarbij ondersteun ik hen en voorzie ik in wat ze nodig hebben om het plan te realiseren.’
Van communicatiemanagement naar een bevlogen permacultuurdesigner
‘Ik ben een beetje per toeval in de wereld van de permacultuur terecht gekomen’, vertelt Anatole. ‘Ik studeerde eigenlijk communicatiemanagement. In het kader van die opleiding moest ik voor het vak Engels documentaires bekijken om de taal te oefenen. We moesten die documentaires ook uitvoerig bespreken. Per toeval gingen die uitzendingen vaak over maatschappelijke problemen, zoals sociale ongelijkheid en klimaat. Ik werd daar echt door geraakt en voelde een soort van oproep om er zelf iets aan te doen. Ik begon me in de problematiek te verdiepen, o.a. door het lezen van het boek ‘This changes everything’ van Naomi Klein, een Canadese publiciste en activiste, en begreep toen nog meer hoe urgent het zoeken naar oplossingen was. Ik voelde dat ik niet anders kon dan mij engageren voor het meewerken aan een duurzame wereld. Zolang je onwetend bent, kan niets doen je misschien nog vergeven worden. Maar eens je weet hoe erg is, is er geen excuus meer om niets te doen – dat is wat ik geloof. In mijn zoektocht hoe ik dat concrete engagement vorm kon geven, ben ik bij permacultuur terecht gekomen. Er bestaat een wereldwijd permacultuur-netwerk waar je heel wat expertise vindt. Na mijn opleiding communicatiemanagement ben ik dan ook permacultuurdesign en tuinontwerp gaan bij studeren. En verder vervolmaak ik me door zelfstudie’, besluit Anatole.
Pereniah in Keizersberg
‘Sedert 2020 ben ik als zelfstandige aan de slag’, gaat hij verder. ‘Het moeilijkste aan ondernemen is, zo ervaar ik toch, je persoonlijke kwaaltjes aanpakken die je belemmeren in het zelfstandig bezig zijn. Soms’, zo verduidelijkt Anatole, ‘kan ik thuis goed werken en ben ik geconcentreerd, maar soms lukt me dat echt niet. Ik heb geleerd dat ik voor die momenten een plek buitenshuis moet hebben zodat ik toch efficiënt kan bezig zijn. Ik heb een tijdje onderdak gevonden in Studio Start, een co-working voor beginnende ondernemers. Toen ik daar niet meer terecht kon, ben ik naar andere co-workings op zoek gegaan. Ik heb er enkele uitgetest en heb uiteindelijk voor Keizersberg gekozen.
De grootste troef van Keizersberg voor mij persoonlijk is dat ik hier een flexplek kan huren. Dat past perfect in mijn huidige manier van werken: flexibel kunnen bepalen wanneer ik naar hier kom en wanneer niet, in functie van mijn eigen noden. Ik merk dat ik voor het creatieve werk, zoals het uittekenen van een concreet ontwerp, het liefst thuis werk. Maar voor het administratieve werk dat ik aan de computer verricht, kom ik het best naar hier.
Het is hier bijzonder aangenaam’, zegt Anatole, ‘er heerst in de co-working een echte werksfeer en toch is het ook heel ontspannen. Het kader speelt daarin ongetwijfeld een rol: het ademt authenticiteit. En als ik even wil pauzeren, ben ik zó in het groen. En ik vind het ook tof dat ik hier de mensen van The Food Hub ontmoet. Mijn vrouw en ik gingen altijd winkelen in hun winkel achter het station van Leuven 😊.’
Wil je nog meer weten over Pereniah? Surf naar www.pereniah.eu.