Maak kennis met Arno,
van Lived experience
De Keizersberg-gemeenschap evolueert voortdurend. Van maand tot maand komen er nieuwe gebruikers en bewoners bij. Eén van de laatste nieuwe gezichten in Keizersberg is Arno Waltmans van de therapiepraktijk Lived experience. Ik ontmoet Arno op een zonnige middag in zijn praktijkruimte op het gelijkvloers in de Annex, in de gang waar ook Pijn-in-beweging huist. ‘Ik ben geen onderdeel van deze pijnpraktijk, maar heb uiteraard wel een connectie met waar zij mee bezig zijn’, steekt Arno van wal. We zijn meteen vertrokken voor een boeiend gesprek. Wie is Arno en wat doet hij? Hoe is hij op Keizersberg terecht gekomen en wat betekent Keizersberg voor zijn praktijk?
“Het juiste kader voor mijn professionele activiteit”
‘Ik ben eigenlijk puur per toeval op Keizersberg terecht gekomen’, opent Arno het gesprek. ‘Ik woon in Heist-op-den-Berg en heb de afgelopen negen jaar in een groepspraktijk in Leuven gewerkt. De tijd voelde rijp voor een nieuwe omgeving en andere energie, Via internet kwam ik Keizersberg op het spoor. Nadat ik hier was rondgeleid, wist ik dat ik hier moest zijn. Keizersberg voelde meteen als een plaats met de juiste energie voor mijn professionele bezigheid. Ik ben traumatherapeut, en mijn werk vraagt om een plek waar er rust en sereniteit heerst. Dat is hier het geval: er is veel groen én veel stilte – ondanks de nabijheid van de ring. Die omgevingskwaliteiten helpen mensen om naar binnen te durven gaan en ondersteunen dus de kwaliteit van de therapie. Ik krijg die feedback ook van mijn cliënten: ze zijn allemaal superblij om naar deze plek te komen.’
Een IT-er die zich heeft omgeschoold tot traumatherapeut
‘Van oorsprong ben ik IT-er’, gaat Arno verder. ‘Ik werkte jarenlang als informaticus in ziekenhuizen. Ik merkte toen en daar al dat ik liever met mensen bezig was. In de avonduren ging ik psychologie studeren om mezelf en anderen beter te begrijpen. Waarom doen we wat we doen? Gestimuleerd door mijn persoonlijk bewustwordings- en groeiproces ben ik uiteindelijk als therapeut aan de slag gegaan. Ik ben gespecialiseerd in lichaamsgerichte traumatherapie en houdt me vooral bezig met ontwikkelingstrauma’s (of breder gezegd: trauma’s die ontstaan in een relationele context). Opnieuw verbinding leren maken is in dat soort therapie heel belangrijk. Het opzet van de therapie is (o.a.) ruimte creëren om contact te maken met wat authentiek is: gevoelens, gedachten en gewaarwordingen die er niet mochten zijn erkenning geven, ze als het ware (opnieuw) geboren laten worden. In verbinding komen met diepere (existentiële) lagen in jezelf en in verbinding met de ander – i.c. de therapeut. Dat brengt innerlijke beweging op gang waardoor er heling kan komen. Als dat in een therapeutische context gebeurt, geeft dat veel voldoening én energie’, stelt Arno.
‘Ik blijf mezelf daarbij voortdurend uitdagen’, gaat hij verder. ‘Ik school me voortdurend bij en volgde al heel wat bijkomende opleidingen. Zo groei ik zelf als mens én als therapeut. Jezelf persoonlijk en professioneel blijven ontwikkelen – via opleidingen, intervisie, supervisie en persoonlijk therapiewerk – is een must om kwalitatief te werken. In een therapeutische setting ben je immers je eigen instrument.’
’Tot voor kort deed ik dit werk in het kader van een groepspraktijk, al 9 jaar op volledig zelfstandige basis’, herhaalt Arno. ‘Zonder een groepspraktijk is best wel spannend voor mij en brengt zijn eigen uitdagingen met zich. Vroeger, bijvoorbeeld, meldden cliënten zich vaak aan via onze groepspraktijk, maar meer en meer vinden cliënten de weg naar mij via andere kanalen. Tegelijk voelde het voor mij als een gewenste volgende stap richting individuatie ofwel het verwerkelijken van wie ik diep vanbinnen ben. Een gevolg is dat ik de wijze waarop ik werk steeds meer zelf vormgeef en structureer. Ik ontvang bijvoorbeeld maar een beperkt aantal mensen per dag; en ik neem sowieso twee uur middagpauze na een aantal gesprekken in de voormiddag om op die manier ruimte in mezelf te maken om zo nadien opnieuw open te kunnen luisteren. Mijn eigen kader en grenzen bepalen en aangeven maakt van mij een betere therapeut.
En nogmaals, ook de context van Keizersberg helpt mij enorm. Hoewel ik katholiek gedoopt ben zou ik mezelf vandaag eerder boeddhistisch noemen. Maar ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot abdijen. Mijn gevoeligheid voor de existentiële laag van het leven is daar niet vreemd aan: de aandacht hiervoor hangt hier immers in de muren.’
Natuur en cultuur als ontspanningsruimte
‘Hoe maak je zelf je hoofd leeg?’, wil ik nog weten. ‘Vooreerst door te bewegen’, zegt Arno. ‘Ik ben graag in de natuur; ik wandel, ik fiets, ik kajak. Ik woon in Heist-op-den-Berg en kom met de trein naar Leuven. Ik ga op beide plaatsen te voet naar het station om de trein te nemen. Daardoor ben ik elke dag sowieso een uur aan het stappen. Verder helpt praten met vrienden en collega’s me ook een heel eind op weg – niet zozeer om het over het werk te hebben, maar wel om je eigen proces te bespreken en meer aanwezig te zijn bij jezelf. Daarnaast hou ik ook van cultuur. Theater, een film meepikken of gezellig gaan eten: niets zo goed om nieuwe energie op te doen als een sociaal of cultureel bad.’
Keizersberg – een ontmoetingsplek
‘Ik ben relatief nieuw op Keizersberg’, gaat Arno verder, ‘maar ik heb hier toch al een aantal boeiende ontmoetingen gehad. Het valt me op dat er veel openheid is van de gebruikers van Keizersberg naar elkaar toe. Mensen zijn open en spontaan, en je voelt dat er goesting is om mekaar te ontmoeten. Zelf ben ik op een zaterdag Pieter al eens tegengekomen. Hij liet me zijn muziekstudio zien. Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe je van een gelijkaardige ruimte als de mijne een heel andere wereld kan maken.
Het is duidelijk dat er hier nog heel wat te ontdekken valt’, besluit Arno. ‘Ik kon mijn blik al eens werpen op de pandgang – een heel intrigerende ruimte. De rondleiding van vorige maand was dus zeer welkom!’
Wil je meer weten over de traumatherapie van Arno en over zijn praktijk: www.livedexperience.be