De geschiedenis van Keizersberg
Van keizersburcht over tempeliers en een abdij tot een nieuwe inspirerende hotspot in Leuven
Lees meer
De burcht van de keizer
Wanneer het graafschap Leuven vervelt tot het hertogdom Brabant met Leuven als hoofdstad beslist hertog Hendrik I in 1230 een burcht te bouwen, buiten het stadscentrum.
De locatie? De huidige Keizersberg. Deze heuvel lag (toen nog) buiten de stadsomwalling, torende boven de stad uit en benadrukte op die manier de macht van de hertogen. De liefde tussen de hertogen en hun splinternieuwe burcht duurde echter niet zo lang. Verschillende hertogen na Hendrik I kozen voor Brussel als vaste uitvalsbasis.
In het begin van de 16e eeuw verbleef een kleine jongen, genaamd Karel, samen met zijn zussen regelmatig in de burcht op de Keizersberg. Hij zou er onder meer onderwezen worden door de latere paus Adrianus VI en voor de kinderen werd er een kleine dierentuin ingericht met op zijn minst een wilde koe, een beer en twee kamelen.
In 1519 wordt die Karel, intussen een man, gekroond tot Keizer Karel V: één van de invloedrijkste heersers van de Nieuwe Tijd, zo zou later blijken. Hij regeerde over het Heilige Roomse Rijk (dat zich uitstrekte over zowat heel Centraal-Europa), de Spaanse en Oostenrijkse landen én al hun kolonies. Erg vaak kwam Karel tijdens zijn regeerperiode niet meer in Leuven, toch vergat hij de tijd die hij hier tijdens zijn jeugd doorbracht niet. Hij zorgde dan ook voor middelen om de burcht op te knappen en te verfraaien. Daardoor werd de locatie vanaf dan ook wel het Castrum Caesaris genoemd – het slot of kasteel van de keizer.
Meer weten? Bezoek onze abdij!
Ontdek alles van de tempeliers, over een verborgen spoorwegtunnel tot de abdij van vandaag.
Groepsrondleiding met tasting
Een boeiende rondleiding van 70 minuten
Proeven van Keizersbergbier & -kaas.
€18,00 per persoon
De tempeliers en de hospitaalridders
De eerste gekende bewoners van de Keizersberg waren de tempeliers – een orde die het midden hield tussen devote monniken en koelbloedige ridders. Deze orde werd in 1128 opgericht door een groep kruisvaarders in Frankrijk. Na een tijdje vond je ze over heel Europa.
Op de Keizersberg, meer bepaald hier op de oostelijke flank waar nu de appelboomgaard is, bouwden de tempeliers een kapel en een commanderij – een potige boerderij met omliggende velden en een wijngaard die inkomsten moest genereren.
Wanneer de orde in 1312 opgedoekt werd, gingen de bezittingen van de tempeliers over naar de hospitaalridders, een gelijkaardige ridderorde. In 1626 vertrokken ook zij.
De kerk werd nog gebruikt tot 1799, eerst door Ierse jezuïeten en later door dominicanen; daarna werd ze stelselmatig afgebroken.
Een benedictijnse abdij
Aan het eind van de 19de eeuw beslisten de benedictijnen van Maredsous om in Leuven een abdij te stichten die als studiehuis voor de eigen monniken zou dienen. Voor de locatie viel hun oog op de Keizersberg. De bouwwerken startten in 1897, en al in 1899 namen veertien monniken hun intrek in de noordvleugel van de nieuwe abdij die de officiële naam Abbatia Reginae Coeli de Castro Lovaniensi kreeg.
Tussen 1904 en 1908 werden de oost- en zuidvleugel van de abdij afgewerkt, en pas een tiental jaren later was ook de westvleugel met de klokkentoren klaar.
De abdij floreerde. Op haar hoogtepunt woonden er tot 75 monniken – 50 pater-priesters en 25 broeders. Naast studiecentrum werd ze een huis waar kunst en cultuur een grote rol speelden.
Vanaf het begin van de 20ste eeuw werd Keizersberg ook hét centrum van liturgische vernieuwing. Heel wat paters werden voor dat werk ingeschakeld. Een aantal van hen verwierf ook faam op artistiek en literair vlak, als schrijver, dichter, glasraammaker, schilder of kunstenaar. Vandaag woont er nog één monnik in Keizersberg.
Een nieuwe toekomst voor Keizersberg
Sedert enkele jaren wordt een nieuw en boeiend hoofdstuk geschreven op deze site. Omdat de monnikengemeenschap alsmaar kleiner werd, werd de abdij in erfpacht gegeven aan Labora, een organisatie die de site opnieuw revitaliseert.
Stelselmatig worden delen van de abdij gerenoveerd om opnieuw in gebruik te worden genomen. Keizersberg vandaag is een mini-dorp waar een diversiteit van mensen samenwonen en -werken.
In de co-working van Keizersberg houden enkele bedrijven en organisaties kantoor of vinden mensen als flexwerker een werkplek.
In de geest van de benedictijnse gastvrijheid ontvangen we groepen die in onze vergaderzalen komen brainstormen, een workshop volgen of een feest geven.
Een 100-tal studenten zijn gehuisvest in de studentenresidentie.
Zoals het altijd al was, vinden ook kunstenaars en creatieve ondernemers een plek in de abdij.
En vanuit de idee van mens sanum in corpore sano bevordert een multidisciplinaire pijnpraktijk het globale welzijn van passanten.
Op Keizersberg ontstaat zo een nieuwe gemeenschap die op een alternatieve manier trouw is aan de benedictijnse spirit die in de muren hangt: met aandacht voor stilte, stijl en structuur.
